سه‌شنبه، فروردین ۰۵، ۱۳۸۲

جنگ، جنگ، جنگ 1
هر جا مي‌ريم، صحبت، جنگ هست. دوست دارم هر چه زودتر تمام بشه.
بدي اين جنگ اينه كه، هر كدام از اين 2 طرف كه ببرند، به ضرر ما هست.
ولي معلوم نيست كه كدام بيشتر به ضرر ما باشه.
امروز نشستم، و پيش خودم متصور شدم، كه صدام نيروهاي آمريكايي را شكست داده. (البته در اين مورد شك دارم.)
اونوقت صدام، يك قهرمان مي‌شه، مرد اول، دنياي عرب مي‌شه.
حيف نيست يك آدمكش، قهرمان بشه.
بگذريم كه ديگه، ما هيچوقت نمي‌تونيم به حقوقمون برسيم.

هیچ نظری موجود نیست: