ديروز کلي سرگردون بودم. بعداز ظهر، ازساعت ۱:۳۰ تا ساعت ۶ با يك نفر بحث مي‌کردم. باز خوبه که آخرش به يک نتايجي رسيديم. اگر غير از اين بود که کلاهمون بد جور مي‌رفت تو هم.

---

بعدش اومدم خانه ديدم هيچکس خانه نيست و من بيرون موندم. بعد از مدتي فهميدم که همه رفتند سينما و همه درها را قفل کردند.
بعد از اون تنهايي تا ساعت ۹:۱۵ تو خيابان‌ها مي‌گشتم. البته چون نهار نخورده بودم، رفتم آيتک ۱ ساندويچ گرفتم خوردم. (قبل از اينکه دوستم بره هلند، هميشه از اينجا غذا مي‌گرفتيم.) ديشب ياد اون افتادم و رفتم همونجا.
تازگي خيلي احساس تنهايي مي‌کنم. فکر مي‌کنم ظرفيت دلم پر شده، و هي پيغام خطا مي‌ده. منم که جرات ندارم که هيچ جا اون را خالي کنم. حتي به اينجا هم اعتماد ندارم و مجبورم خيلي اتفاقات را همچنان تو دلم حفظ کنم. وقتي وبلاگ بعضي‌ها را مي‌خونم و مي‌بينم چقدر راحت مي‌نويسند يا چقدر راحت سر هر قضيه‌اي گريه مي‌کنند و خودشون را خالي مي‌کنند، به اونها حسوديم ميشه.
سرشام بودم که برادرم زنگ زد و به من خبر داد كه رسيدند خانه و من برگشتم خانه ۱ چيزي برداشتم رفتم خانه عموم. (يکي داره ميره خارج، بايد يک چيزي براي پسرعموم مي‌فرستادم که با خودش ببره.) ساعت ۱۲ بود که رسيدم خانه.

---

نمي‌دونم، ديروز از دست ۱ نفر ناراحت شدم. شايد من بايد در رفتارم تجديد نظر کنم. شايد اين رفتار من که به دوستام خيلي توجه مي‌کنم درست نباشه، شايد درست نيست که من نمي‌خوام بين دوستام تفاوت جنسيتي قائل بشم و دوست دارم همه را به يک چشم نگاه کنم. به هر حال، ديروز حالم گرفته شد. فکر مي‌کنم يکي اين رفتار من را بد تعبير کرده و ... .

---

ديشب رفتم خانه عموم، با اين عموم خيلي حال مي‌کنم. اين عموم نسبت به بقيه عموها و عمه‌هام، زندگي معمولي‌تري داره. ولي هرکاري از دستش برمي‌اد براي شادي خانواده‌اش مي‌کنه.
۲ سال پيش ماشينش را فروخت، پسرش را فرستاد آمريکا که درس بخونه. پارسال هم يک خانه کوچک داشت، اون را فروخت. دخترش را براي ادامه تحصيل فرستاد آلمان. (بعضي از عموهام، از اين کار اون که دخترش را تنها فرستاد آلمان درس بخونه اصلا خوششون نيامد.) يکي از عموهام مي‌گفت: اگر مي‌رفت يک درس خاص مي‌خوند، اشکالي نداشت. ولي کي دخترش را براي تحصيل در رشته موسيقي مي‌فرسته خارج.
خود عموم حالا اجاره نشين هست. با اين وضعي که من مي‌بينم فکر نمي‌کنم حالا حالاها صاحب خانه بشه.