چه احساسي داريد، وقتي ميبينيد كه نتيجه 7-8 ماه زحمت يك جمعي كه شما هم يكي از اونها بوديد به نتيجه رسيده.
كاري كه چند دفعه به علت مشكلات مختلف ميخواستيد اون را ول كنيد. ولي در نهايت با چنگ و دندون، كار را ادامه داديد.
بالاخره بعد از 7-8 ماه، تونستيم يك تيم را براي مسابقات بينالمللي كه بين، معلولين جسمي حركتي هست بفرستيم.
همين چندماه پيش بود، كه ميخواستيم بيخيال شيم، و اصلا كل سفر را كنسل كنيم.
بالاخره، امشب، تيم را به صورت كامل فرستاديم. تمام تلاشمون را كرديم كه تيمي را بفرستيم، كه در شان، ايران باشه.
تيم ما، تنها تيمي هست كه به صورت مستقل و توسط يك NGO در مسابقات شركت ميكنه. و ما خوشحاليم كه با همه كمبودها و سختيهاي كه بود، تونستيم، بدون كمك دولت اين تيم را به مسابقات بفرستيم.
اميدوارم كه تيمي كه فرستاديم، در كارش موفق باشه :)
بعدا مفصل در مورد كاري كه انجام داديم. مينويسم.
چهارشنبه، آبان ۲۸، ۱۳۸۲
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر