از پريروز تا حالا كه بوش ايران و كره شمالي و عراق را تحديد كرده، اوضاع يكم عوض شده. بعضي ها يكم آروم تر شده اند.
درسته كه هنوز شاخ و شونه مي كشند، ولي باز توي صحبتهاشون خيلي از چيزها را مراعات مي كنند.
امروز هم كه باز كالين پاول و جك استراوا صحبت كردند، روي صحبتهاي بوش تاكيد كردند و گفتند كه صحبتهاي بوش درست بوده، و
جک استرا، وزير خارجه بريتانيا، گفت: «بريتانيا پيامهای صريحی برای بخشهايی از حکومت ايران، درباره انجام اقداماتی که آن را غير قابل قبول می دانيم، خواهد فرستاد.» اين صحبتها نشون ميده كه انگليس هم ادعاهاي آمريكا را پذيرفته.
يك چيز جالب ديگه هم براي من، لحن صحبتهاي رئيس دوماي روسيه بود كه تا ديروز آمريكا را محكوم مي كرد، امروز گفت كه آمريكا بايد مدارك خود را براي اثبات صحبتهاي خودش در مورد ايران ارائه بكند.
توي داخل كشور هم اوضاع با حال نيست، از يك طرف اعتراض معلمها هست، از يك طرف ديگه دعواي مجلس و دولت با قوه قضاييه.
صحبتهاي سه شنبه كروبي خيلي تند بود، هركس غير از كروبي اين حرفها را زده بود، تا حالا خدمتش رسيده بودند.
الان كه دارم به اتفاقات يكي، دوماه اخير نگاه مي كنم، مي بينم كه داره اتفاقات زيادي مي افته، خيلي سريع و پشت سر هم. بعد از دوم خرداد، خاتمي و دوم خردادي ها چرخ اصلاحات را هل مي دادند، ولي از حالا به بعد مثل اينكه خود مردم مي خواهند اين كار را به انجام برسانند. تو قضيه معلمها، نه راستي ها را راه دادند، نه دوم خردادي ها رو.