تا حالا فقط عمو بچه های دوستام بودم. ولی حالا، عمو نادیده هم شدم. برای خودم، جالبه. هنوز نتونستم با این قضیه به طور کامل کنار بیام. یک حس غریبی دارم.
پ.ن.
- آنچه را برای خود دوست می داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه را که برای خود نمی پسندی، برای دیگران هم نپسند. :)
- یادم باشد، حرفی نزنم که به کسی بر بخورد، نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد، راهی نروم که بی راه باشد، خطی ننویسم که آزار دهد کسی را، ... یادم باشد، روز و روزگار خوش است، همه چیز روبه راه و بر وفق مراد است. :)
دوشنبه، آبان ۲۸، ۱۳۸۶
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
عمورها!عموی بچهي ماهم میشی لطفن؟!
چرا نمی شم، شما بچه دار بشو، عموی بچه های شما هم می شم. :)
ارسال یک نظر